امیر اور از مهم ترین شاعران امروز جهان شمرده می شود و آثارش به بیشتر از چهل زبان ترجمه شده است. او شاعری لهستانی الاصل، عبری زبان و مقیمِ اسرائیل ست. مضامین اصلی اشعار او مذهبی، عرفانی و اشراق گرایانه هستند. ارزش آثار او در بازنویسی ادعیه یهودی و بازآفرینی بخش هایی از کتاب مقدس است، او به عرفان های شرق در هند و چین و ژاپن هم نیم نظری انداخته است و نوعی عرفان جهانشمول را در شعر خلق می کند.امیر اور دانش آموخته ی الهیات تطبیقی از دانشگاه بیت المقدس است و خانواده اش از بازماندگان لهستانی هولوکاست هستند. شجره نامه ی خانوادگی او به سلاله ای از حضرت داوود می رسد.
روایت شناسی شعر امیر اور او را از شعر رایج در غرب جدا می سازد. یکی ازین شعرها شعر "کنارِ معبد" است، در شعر غرب راوی شعر که به آن گوینده‌ی شعر نیز می گویند ، خود یک شخصیت است اما در ادبیاتِ شرق راوی مشاهده‌گر است و نقال. در ادبیات کهن شرق راوی از شخصیت‌ها فاصله می گیرد و با آن‌ها همذات پنداری نمی‌کند اما نقال و یا راوی مخاطب را به خود مشغول می‌سازد و آن‌ها را وا می‌دارد که فکر کنند و تصمیم بگیرند و شخصیت ها را قضاوت کنند.
