مجموعه داستانی است اثر هوشنگ گلشیری نویسنده معاصر ایرانی. وی این اثر را حاصل تمام زحمات خود در عرصه داستان کوتاه می‌داند.این مجموعه دربرگیرنده گزیده‌ای از تمام داستان‌های اوست که از سال 1339 تا 1377 به نگارش درآمده. این مجموعه ابتدا قرار بوده در هنگام حیات او و به صورت مجلدهای جداگانه، داستان کوتاه، رمان و نقد منتشر شود ولی متاسفانه با توجه به مرگ نویسنده این اتفاق میسر نمی‌شود. فرزانه طاهری، همسر هوشنگ گلشیری، در سال 1380 و با کمک و همیاری سیروس طاهباز توانست این مجموعه‌ی غنی را گردآوری کند. او در مقدمه این چاپ ازسختی‌های امانت‌داری در انتشار داستان‌ها نوشته. داستان‌های این مجموعه به ترتیب تاریخ نوشتار مرتب شده‌اند، به طوری که داستان «چنار» که نخستین داستان این مجموعه به شمار می‌رود اولین بار در سال 1339 و در مجله پیام نوین منتشر شده و داستان «زندانی باغان» به تاریخ مهر ماه 1377 آخرین داستان این مجلد را شامل می‌شود.
