نویسنده: فرانک ب. تایپتون، رابرت آلدریج
از پیشگفتار کتاب:
اروپا در سال 1939 جهانی بود در آستانه جنگی که همه آن را پیش بینی می کردند، اما هیچکس توان جلوگیری کردن از آن را در خود نمی یافت. آتش جنگ پیشتر در چین، اسپانیا، اتیوپی و آلبانی شعله ور شده بود اما اروپائیان با وحشت و اضطراب در انتظار جنگی تازه و بزرگتر بودند و سرانجام آدولف هیلتر، پیشوای آلمان بود که زمان و مکان این جنگ را برگزید و شکل و دامنه آن را تعیین کرد. جنگ جهانی دوم در عین حال که جنگ هیتلر بود، چیزی دیگر نیز بود. جنبش نازی هیتلر مخلوطی از خشونت آمیزترین ایدئولوژی های محافظه کارانه و ضد مدرن سالهای بین دو جنگ بود و خشونت آن از این واقعیت که نازیسم شکل افراطی و منسجم عقاید مشترک بسیاری از اروپاییان بود ناشی میشد. از نظر بسیاری از اروپاییان مشکلاتی که با آن روبرو بودند آنقدر بغرنج می نمود که حل آنها با بحث و مصالحه امکان پذیر نبود. به عقیده آنان دارویی قوی تر مورد نیاز بود و به همین جهت از رژیم های خودکامه و اقدامهای اضطراری افراطی دولتهایی که در عین حال شکل پارلمانی خود را نیز حفظ کرده بودند طرفداری کردند. اینکه اروپاییان این همه از رژیم های خودکامه و برنامه های آنها حمایت کردند، نشان می دهد وضعیتی که به جنگ جهانی دوم منجر شده، ریشه در دوره بین سالهای 1890 تا 1939 داشته است. مشکلات اجتماعی و سیاسی برخاسته از توسعه سریع اقتصادی به طور مستقیم به جنگ جهانی اول منتهی شده بود...
