پیروان علی و رنجهایشان
بنابر سخنرانی دکتر علی شریعتی ،مورخه 4/8/51
«رنجهای پیروان علی، بیشتر از رنجهای خود علی است. برای اینکه رنجهای خود علی جز رنجهای پیروانش نیست. علی بزرگتر از آن است که از رنجهای خویش رنج ببرد. برای این است که می بینیم وقتی که در برابر کفر، و در برابر شرک، و در برابر دشمن رویاروی، در احد، در حنین و در بدر می جنگد مثل شیر می غرد. اما وقتی در میان پیروان خودش است، در میان شیعیان خودش است، در مسجد کوفه خلیفه است، و همه شیعیان او پیروش حلقه زده اند، آنجاست که فریادهای علی را می شنویم. و آنجاست که با شدت و با خشم و در حال ناتوانی از فشار درد به صورت خودش سیلی می زند.
خاطره علی نه تنها همه رنجهای این روح بزرگی که از تمام جهان بزرگتر است را تداعی میکند، بلکه خاطره رنج همه مصیبت زدگان، همه محرومان و همه ستم دیدگان تاریخ بشری را تداعی میکند. زیرا علی تجسم عدالت مظلوم در تاریخ بشر است. علی نه تنها قرآن ناطق است، بلکه آزادی ناطق است. عدالت ناطق است. انسانیت متعالی ناطق است. و همه رنجها و شهادت ها و شکنجه ها و شلاقهایی است که بشریت خورده و انسانیت رنج دیده و از همه ستم ها و همه پریشانی ها و همه خیانتها که در روح و وجدان بشریت رنج می برد، در چهره علی و در حلقوم علی رنج می برد.
رنج علی این است و این است که آن شب تا شمشیر را در فرق خودش و در نفس خودش حس میکند، اولین کلمه ای که از جانش کنده میشود، این است که: « فزت و رب الکعبه» قسم به خداوند کعبه که نجات پیدا کردم.»