به فریاد
نعلبندیان در سال ۱۳۲۶ در تهران زاده شد. دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در روزنامه فروشی پدرش گذراند و پس از آشنایی با افرادی چون محمد آستیم که دیگران او را استاد نعلبندیان تلقی می کردند و محمود استادمحمد و رفت و آمد به محافل هنری آن دوره مانند کافه فیروز در ۱۸ سالگی شروع به نوشتن کرد.
با نگارش نمایشنامه «پژوهشی ژرف و سترگ در سنگواره‌های قرن بیست و پنجم زمین‌شناسی یا چهاردهم، بیستم فرقی نمی‌کند» جایزه اول مسابقه نمایشنامه نویسی نسل جوان را از آن خود کرد. این نمایش همان سال در جشن هنر شیراز نیز جوایز متعددی رانصیب خود کرد و نویسنده را به شهرت رساند، “پژوهشی ژرف وسترگ“ بعد از آن در سال ۴۸ در تالار سینمای کانون و به کارگردانی “آربی آوانسیان“ به اجرای عمومی در آمد.
عباس نعلبندیان در سال ۴۸ به عنوان مدیر و عضو شورا در کارگاه نمایش مشغول به کار شد و تا اواخر سال ۵۷ در همین سمت باقی ماند.
نعل‌یندیان در اول خرداد سال ۶۸ بعد از ۴۲ سال خودکشی کرد و پس از یک هفته در هشتم خرداد جان سپرد.
