✔«نیمه راه بهشت»، رمانی نوشته سعید نفیسی در نیمه اول دهه 30 است. این اثر را یک اثر سیاسی می‌دانند که درباره افشای وابستگی رجال سیاسی و فرهنگی ایران به بیگانگان است. نویسنده، قهرمان این رمان را از میان شخصیت‌های مشهور دهه 1320- 1330 انتخاب می‌کند و با تغییری مختصر در نام آنان، هویت حقیقی‌شان را به خواننده می‌شناساند. (مثلاً خلیل ملکی با نام خسیل الکی در ماجراها حضور می‌یابد). این اثر که درواقع یک پاورقی سیاسی است مورد تقلید نویسندگان دیگر نیز قرار گرفته است.
«نیمه راه بهشت» از لحاظ افشاگری‌های سیاسی اثری است ممتاز و تا حدودی کم‌نظیر. سعید نفیسی در نگارش رمان از اطنابات و طول و تفصیل‌های بالزاک مآبانه‌ای سود جسته است، ضمن آن که جز در لحظاتی نتوانسته به تشریح کامل و ظریف روابط جامعه بالزاکی نزدیک شود.
داستان در طبقات و سطوح بالای جامعه سال‌های نگارش اثر جریان دارد. نام آدم‌های متعدد آن یا ترجمه به معنی و حروف درهم شده نام‌های واقعی سیاستمداران و متنفذان روز است، یا کلماتی ساخته شده بر وزن آن نام‌هاست. بنابر این با کمی دقت می‌توان هویت واقعی بازیگران صحنه را تشخیص داد.
